Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

dorzucić się

См. также в других словарях:

  • dorzucić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} dać składkę na coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dorzuć się na butelkę wina. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dorzucić — dk VIa, dorzucićcę, dorzucićcisz, dorzucićrzuć, dorzucićcił, dorzucićcony dorzucać ndk I, dorzucićam, dorzucićasz, dorzucićają, dorzucićaj, dorzucićał, dorzucićany 1. «dosięgnąć rzutem, rzucić mierząc do jakiegoś celu» Strumyk płynął tak blisko,… …   Słownik języka polskiego

  • dołożyć — dk VIb, dołożyćżę, dołożyćżysz, dołożyćłóż, dołożyćżył, dołożyćżony dokładać ndk I, dołożyćam, dołożyćasz, dołożyćają, dołożyćaj, dołożyćał, dołożyćany 1. «włożyć coś do tego, co już jest; dodać, dorzucić» Dokładać drzewa pod kuchnię. Dołożyć… …   Słownik języka polskiego

  • dorzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dorzucaćam, dorzucaća, dorzucaćają, dorzucaćany {{/stl 8}}– dorzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, dorzucaćcę, dorzucaćci, dorzucaćrzuć, dorzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… …   Słownik języka polskiego

  • grosz — 1. Być, pozostać itp. bez grosza; nie mieć (ani) grosza, centa, książk. szeląga (przy duszy, w kieszeni); nie mieć złamanego grosza, centa, książk. szeląga «nie mieć żadnych pieniędzy, być bez środków do życia»: (...) zaangażowałem partyjnych… …   Słownik frazeologiczny

  • dogadać — dk I, dogadaćam, dogadaćasz, dogadaćają, dogadaćaj, dogadaćał dogadywać ndk VIIIa, dogadaćduję, dogadaćdujesz, dogadaćduj, dogadaćywał «dorzucić, wtrącić swoje słowa, zwłaszcza: przymówić komuś, zrobić złośliwą albo żartobliwą aluzję; podszepnąć… …   Słownik języka polskiego

  • dowalić — dk VIa, dowalićlę, dowalićlisz, dowalićwal, dowalićlił, dowalićlony dowalać ndk I, dowalićam, dowalićasz, dowalićają, dowalićaj, dowalićał, dowalićany 1. pot. «waląc dorzucić, dodać co, dołożyć czegoś, zwykle z siłą, w dużej ilości» Dowalił węgla …   Słownik języka polskiego

  • podłożyć — dk VIb, podłożyćżę, podłożyćżysz, podłożyćłóż, podłożyćżył, podłożyćżony podkładać ndk I, podłożyćam, podłożyćasz, podłożyćają, podłożyćaj, podłożyćał, podłożyćany 1. «włożyć coś pod coś, umieścić coś pod czymś; podsunąć, podstawić, podsadzić»… …   Słownik języka polskiego

  • przyrzucić — dk VIa, przyrzucićcę, przyrzucićcisz, przyrzucićrzuć, przyrzucićcił, przyrzucićcony przyrzucać ndk I, przyrzucićam, przyrzucićasz, przyrzucićają, przyrzucićaj, przyrzucićał, przyrzucićany 1. «rzucając dodać, dołożyć trochę czegoś; dorzucić»… …   Słownik języka polskiego

  • przywalić — dk VIa, przywalićlę, przywalićlisz, przywalićwal, przywalićlił, przywalićlony przywalać ndk I, przywalićam, przywalićasz, przywalićają, przywalićaj, przywalićał, przywalićany 1. «rzucając, waląc się przygnieść, przydusić» Przywaliło go drzewo w… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»